आत्मज्ञान Hindi Story

Hindi Story

 

एक सेंट वनाट कुटी बंधनून राहत होती है। कन्दमुले खाओन ते भगवान करत असत और भगवानाचे पूजन करत. Hindi Story वनातून जनारा कोनी त्यांची कुटी पाहुन थंबत ऐसे। तेव्हा ते त्याच्याशी प्रेमाने बोलत. जे काही जवळ असेल ते तैला खाओ ग़लतत. एक दिन एक तरून त्यांना भेटायला आला। त्यांच्या बोलन्याने तो प्रभावित झाला और त्यांचा शिष्य बनून तेथेच रहू लागला. सन्ते त्याला तपश्चर्या कशीदतत् याविषयी महिति दिल्ली। शिष्याने गुरुच्या शिक्वानिप्रमाणे वाटचाल सुरु केली। गुरुशिष्य स्नेहभावने रहु लागले। एकदा संत त्याला म्हानेले, "मन मोथे चंचल असते, त्याला नियंत्रणच ठेवले पाहिजे.

"हाय गोश्त शिष्याच्या मनावर ठसली। त्या दयापासून त्याने आत्म:ला एका कृतत बंद करूँ घेतले। संते त्याला विचारले असता शिष्य म्हानाला की, तो त्याच्या मनावर ताबा मिळविन्याचा प्रयास करत आहे। शिष्य रात्रिदिवस पवित्राच रहु लागला। आश्रम येनाऱ्या जाणाऱ्याक तो अजीब लक्ष्य देनासा झाला। . एकेडेवाशी गुरुने शिष्याला क्युलिचा दरवाजा उघडाव्यास संगितले।

गुरु और आले ते हातात एक वीट घेरा। गुरुनी शिष्यला कहिच न बोले ती वीट एका दगदावर घासायला सुरुवत केली। शिष्याणे विचारले की, गुरुजी हे कायदे आपको। गुरु म्हानाले, या विटेपसून अरसा बोनायचा आहे. शिष्य महनाला, गुरुजी ऐसे कैसे शक्य आहे। गुरुजी शांतपाणे शिष्यला म्हनाले, "ज्यप्रमाणे वितेचा अरसा बनु शक्त Hindi Story नहीं तासे मनाचा अरसा बनु शक्त नहीं। मन तर धुळ आहे जी आत्म्यवर पडलेलि असते। ती धुळ विसारन्याचा प्रयास केला तरच खरेपना दिसून येतो।" शिष्याला गुरूची शिक्वन समजून अली।

तरंग:- चंचल मनाला नियंत्रण तेवुंच प्रगति साधता येते।