मायारामची युक्ती Marathi Story

Marathi Story

 मायारामचे दोन छोटे मुल Marathi Story होती. त्यांची नावे सोहन आणि मोहन अशी होती. जेव्हा त्याचे मुल खूप लहान होती, तेव्हाच त्यांच्या पत्नींचे निधन झाले होते. परंतु मायारामने कधीही आपल्या मुलांना आईची कमी जाणवू दिली नाही. तो त्यांच्या सगळ्या इच्छांकडे लक्ष ठेवत असे.

काळ सरकत पुढे गेला, मुले देखील मोठी झाली होती. मायारामने त्यांचे लग्न करून दिले. मायाराम आता म्हातारा व्हायला लागला होता. म्हतारपण म्हणजे अनेक आजारांचे मूळच असते. म्हणून मायारामने लवकरच अंथरून धरले. तो रात्रभर खोकत असे. आपल्या मुलांना पाणी मागण्यासाठी आवाज देत असे, पण कोणीही त्याच्याजवळ येत नसे.

आजारी मायाराम पलंगावर Marathi Story पडून विचार करत, ज्या मुलांना पोसण्यासाठी त्याने आपले सर्व जीवन घाम-रक्त गळून कठोर असे कष्ट केले, आणि तेच आता त्याला एक ग्लास पाणी द्यायला तयार नाहीत. खूप वेळा त्याला असे जाणवले की, त्याचे दोन्ही मुले त्याने काही सांगितले की त्याची चेष्टा करत असत. तो मन मारून राहात असे. मायारामने जग बघितले होते. शेवटी त्याने एक योजना आखली. एक दिवस त्याने आपल्या मोठ्या मुलगा सोहन याला खूप प्रेमाने आपल्या जवळ बोलाविले," जरा ऐकतोस का बेटा !"

सोहन अत्यंत रुक्ष स्वरात म्हणाला, "काय आहे?"

मायाराम म्हणाला,"बेटा ! मी आता फक्त थोड्या दिवसांचा पाहुणा आहे. तू माझा मोठा आणि सर्वात लाडका मुलगा आहेस. मरण्याच्या अगोदर मी एक गुप्त गोष्ट तुला सांगणार आहे. केलेली कमाई गाडून ठेवली आहे. माझ्यानंतर ती तू काढून घे, आणि हो, ही गोष्ट तू चुकून देखील कोणाला सांगू नकोस."

दुसऱ्या दिवशी मायारामने आपल्या छोट्या मुलाला मोहनला एकटे पाहून गाडलेल्याधनाबद्दल सांगितले आणि हे देखील सांगितले, हे त्याने कोणाला सांगू नये.

मायारामची युक्ती बरोबर काम करण्यास लागली. आता त्याचे दोन्ही मुले आणि सुना मायारामला एक शिंक आल्यावर देखील पळत त्यांच्याजवळ येत असे.पाणी मागितले तर दुध देत असे.

बोध

यावरून आपणास समजते की, मुल आणि सुनांकडून सुख भोगण्यासाठी आजारी किंवा असहाय व्यक्तीला युक्तीने काम करायला पाहिजे.